Zaterdag 22 juli. Vertrek 8.45 uur aan de Anjerlaan.

Wat ben ik toch trots op onze generatie. Mensen van tijd en discipline! Vijf minuten voor vertrek staan ze er allemaal. Opgewonden en trappelend van ongeduld, alsof het om hun eerste schoolreisje ging! Twaalf leden van tuinclub NATUURLIJK.

De Groene Route is een Open-tuinen programma waarbij, verdeeld over 6 weekenden, in de bovenste helft van NH, 17 tuinlocaties bezocht kunnen worden.Het ligt dusdanig verspreid, dat we niet ontkwamen aan een strenge selectie op basis van variatie in aanbod en een logische route. Dat was thuis natuurlijk al uitgewerkt.

Onderweg naar de 1^e tuin, hielden we eerst een tussenstop bij ‘Theetuin De Neckermolen” in Wijdewormer. Geheel volgens schema kwam de groep om 10.00 uur aan voor “Koffie-met-gebak”. Een fraaie glazen kas bood onderdak. Nou, dat was maar goed ook! Net nadat we keurig bediend waren, trakteerde Pluvius ons met een gigantische bak regen.“Wat nu valt, valt straks niet”, dat is het motto! Toen het even iets rustiger werd, snel naar de auto’s.

Op weg naar tuin 1; “Le Coquelicot”, te danken aan de favoriete bloem van Trijntje, de eigenaresse van De Klaproos.Een heerlijk opgeruimd mens met een voorliefde voor keramiek. Wat minder opgeruimd was de tuin! De stormschade was nog hevig nadrukkelijk aanwezig. Een tuin ook, als een pijpenlaatje. Zelden zo’n smalle tuin gezien! Tien meter breed, honderd meter lang. De warrige beplanting stelde niet veel voor, maar dat werd ruimschoots gecompenseerd door tientallen keramieken kunstwerken van Trijntje. Glimlachend zwaaiden we haar later uit.

Op weg naar tuin 2. De Couwenhof van Anouska Couwenhoven. Het zou uiteindelijk de topper van de dag worden. Prachtige tuinkamers met elk een eigen kleurenpalet. Met smaak en zorg ingericht. Halverwege de tuin nog een gezellig tuinhuis waar we ons lunchpakketje konden verorberen. De gastheer schonk intussen nog thee en koffie in, waarbij de gastvrouw nog verhalend vertelde over het ontstaan en de ontwikkeling van de tuin én over haarzelf.

Ter nauwernood wisten we ons los te rukken voor het vervolg van de reis.Op weg naar tuin 3. De tuin van Siem van Langen. Midden in een relatief jonge woonwijk. Ruim opgezet met, vanuit de achtertuin, een werkelijk weids uitzicht over de landerijen. Een zeer jonge achtertuin. Pas aangelegd in de zomer van 2022. Wel met een deel overgehouden beplanting, waardoor het toch leek alsof het er al jaren zo bij lag. Een tuin ook, met een aantal vertederende beeldjes. Beladen beeldjes, met veel emotionele waarde. Ze waren vervaardigd door zijn twee jaar geleden overleden vrouw. Nog steeds op schema, namen we afscheid van Siem.

Op weg naar De Vredestuin, behorend bij de Vrijheidskerk van Alkmaar. We werden allerhartelijks ontvangen door één van de vrijwilligers die een flink deel van zijn tijd op offert aan het onderhoud. Een keurig Labyrint domineerde een stuk van het grasveld. Met tekst en uitleg (zelfs een folder) liepen een aantal van onze groep de route vol “bezinning en verluchting”. In de tuin verder nog veel elementen voor biodiversiteit. Zelfs een egel hok met 5 bewoners maakte daar onderdeel van uit. Een uitnodiging om de kerk van binnen te bekijken sloegen we niet af. Zeker toen ons ook nog een kopje koffie in het vooruitzicht gesteld werd. Gezelligheid kent geen tijd, en gezellig was het daar. Met nog drie vrijwilligers raakten we in amicale gesprekken, alsof we elkaar al jaren kenden. Nuttige tips werden nog uitgewisseld. U snapt het vast wel, hier liep ons bezoek bijna drie kwartier uit!

Na een rondje van 250 km stonden we 18.15 uur weer op de parkeerplaats bij de Anjerlaan.O ja, vast nog nieuwsgierig naar hoe het ons verging in een voorspelde dag vol regen…Nou, op een verdwaalde druppel na, is het de rest van de dag droog gebleven!

Uit de reacties na afloop kon opgemaakt worden dat iedereen blij voldaan terugkeek op een geslaagde dag. En dat gaf mij dan weer een goed gevoel.

Marcel Batist.

Meer foto's onder volgende link:

https://westland.groei.nl/fotos/albums